(Nederlandse versie onderaan)
And people need to vent once in a while. And let their feelings speak.
Recently one of my loved ones passed away. A guy’s tree. Such a type of pollard willow that is indestructible. A heart of gold, always ready for someone else. With thorough care, the apple of his eye (a horse) turned 37 years old. Those who know anything about horses know that that is extremely old for this noble animal. But with his concerns, it couldn’t be any other way.
We saw each other practically every day for the past three years, because his horse was in our street. In October he showed up at my door. He sought help to prepare his resume. “Because Ann needs to know exactly how to do it. He reads it so much.”
And yes it was a success, he was allowed to start with the job for which we wrote his CV with accompanying letter together.
Dare to admit that things are not going well
On January 1, a month before his death, I met him. I was shocked at how thin he was. He didn’t look good. I got up the nerve to ask him about it. “How are you doing?”
And he had the audacity to answer: “Not good. Definitely not good.”
Out there we had a deep conversation. It touched me incredibly how hard he was having it and how I hadn’t realized it for two months. But I hadn’t seen him in two months. In a flash on the bike, but really connected as before? No. I still feel how angry I was at myself then
‘Connected’, but not connected
In all the end-of-year hustle and bustle, I hadn’t noticed that anyone in my area needed a chat. We live in a connected world of Snapchat, Instagram, LinkedIn and Facebook. Everyone around him was just not connected enough to feel that he was in too deep. And had a plan.
As I knew him, the plan was well prepared. The wire around his horse’s pasture renewed, one last time heavy sagging and voila. In the warm stable, by the apple of his eye. Not fifty meters from us his story ended and he went to a new world. Looking for peace of mind and self-peace.
Then a few weeks later you can read what our minister got through with regard to reimbursement of visits to the psychologist. It seemed to me more like a Band-Aid on a festering ulcer. That it is the psychologist who impoverishes instead of a thorough reimbursement without additional obstacles.
You can therefore get a prescription for ten physiotherapy treatments from the GP, but only a series of four times for a visit to the psychologist (which you can then receive twice in 1 year). Real? Then I think that our minister has heavy shares in the pharmaceutical world. You simply cannot weaken a feeling with a pill or four chats of an hour. We must make access to psychologists accessible and affordable.
We’re all just human.
There are times in our lives when something comes along that we need help with to get a handle on our feelings. This applies not only to the types of birch, weeping willow or undergrowth, but also to a powerful pollard willow or oak. If you see someone in your area who is only pips? Take the time to strike up a conversation. Don’t just believe the happy faces on Facebook.
Be well and good. And speak up in time if your feelings are going in directions you can’t control.
We’re all just human.
Love.
Leave a Reply
Logged in as annmagnus. Edit your profile. Sign out? Required fields are marked *
______________________________________________________________________________________________________________________
We zijn allemaal maar mensen
En mensen hebben af en toe behoefte om hun hart te luchten. En hun gevoelens te laten spreken.
Kortgeleden stapte een van mijn naasten uit het leven. Een boom van een vent. Zo een type knotwilg dat onverwoestbaar is. Een hart van goud, altijd klaar voor iemand anders. Met een doorgedreven zorg werd zijn oogappel (een paard) ondertussen 37 jaar. Diegene die iets van paarden kennen, weten dat dat extreem oud is voor dit edel dier. Maar met zijn zorgen kon dat niet anders.
We zagen elkaar praktisch dagelijks de afgelopen drie jaar, want zijn paard stond bij ons in de straat. In oktober stond hij bij mij voor de deur. Hij zocht hulp om zijn cv op te maken. “Want Ann moet exact weten hoe het moet. Die leest er zo veel na.”
En ja het was een succes, hij mocht beginnen bij de job waar we samen zijn cv met begeleidende brief voor schreven.
Durf nodig om toe te geven dat het niet goed gaat
Op 1 januari, een maand voor zijn dood, kwam ik hem tegen. Ik schrok van hoe hij vermagerd was. Hij zag er niet goed uit. Ik haalde de durf boven om hem ernaar te vragen. “Hoe gaat het met jou?”
En hij had de durf om te antwoorden: “Niet goed. Absoluut niet goed.”
Daar buiten hadden we een diep gesprek. Het raakte me ongelooflijk hoe moeilijk hij het had en hoe ik het al twee maanden niet door had. Maar ik had hem ook al twee maanden niet meer gezien. Wel in een flits op de fiets, maar echt connectie zoals voordien? Nee. Ik voel nog steeds hoe boos ik toen op mezelf was.
‘Geconnecteerd’, maar niet verbonden
In alle eindejaarsdrukte had ik niet gezien dat er iemand in mijn omgeving nood had aan een babbel. We leven in een geconnecteerde wereld van Snapchat, Instagram, LinkedIn en Facebook. Iedereen die rond hem stond was toch net niet verbonden genoeg om te voelen dat hij te diep zat. En een plan had.
Zoals ik hem kende, was het plan goed voorbereid. De draad rond de wei van zijn paard vernieuwd, nog een laatste keer zwaar doorgezakt en hopla. In de warme stal, bij zijn oogappel. Op geen vijftig meter van bij ons eindigde zijn verhaal en ging hij naar een nieuwe wereld. Op zoek naar rust in zijn hoofd en zelfvrede.
Dan lees je een paar weken nadien wat onze minister erdoor kreeg rond terugbetaling van bezoeken aan de psycholoog. Het kwam me eerder over als een pleister op een etterende zweer. Dat het de psycholoog is die verarmt in plaats van een doorgedreven terugbetaling zonder extra hindernissen.
Je kan dus bij de huisarts een voorschrift voor tien keer kinesiterapiebehandelingen krijgen, maar voor een bezoek aan de psycholoog slechts een reeks van vier keer (die je dan 2 keer kan krijgen op 1 jaar). Echt? Dan denk ik dat onze minister zwaar aandelen heeft in de farmaceutische wereld. Een gevoel kan je gewoonweg niet afzwakken met een pilletje of op vier babbeltjes van een uur. We moeten de toegang naar psychologen laagdrempelig en betaalbaar maken.
We zijn allemaal maar mensen
Er komt wel eens in ons leven iets op ons pad waar we hulp bij nodig hebben om vat te krijgen op onze gevoelens. Dat geldt niet alleen voor de types berk, treurwilg of kreupelhout, maar dus ook voor een krachtige knotwilg of eik. Als je iemand in je omgeving ziet die er maar pips bijzit? Neem de tijd om een gesprek aan te gaan. Geloof niet alleen de happy faces op Facebook.
Hou je goed en wel. En praat tijdig als je gevoelens richtingen uitgaan waar je geen vat op krijgt.
We zijn allemaal maar mensen.
Liefs.